maj-2015
Ostra jazda bez trzymanki – początek opowieści z Peru
„Chybaś oszalała, że chcesz tam jechać” albo „na pewno nie wrócisz stamtąd w jednym kawałku” – takie i inne, znacznie badziej katastroficzne opinie słyszałam przed półrocznym wyjazdem do stolicy Peru. Nie uległam czarnym scenariuszom i bez wahania podjęłam decyzję o wyjeździe, który okazał się strzałem w dziesiątkę. O tym, jak przedwyjazdowe obawy okazują się mylące i dlaczego nie warto kierować się podobnymi stereotypami opowiem z pewnością jeszcze nie jeden raz. A już teraz, na zachętę, małe wprowadzenie w peruwiański świat.
Zapraszam do przejażdżki peruwiańskim tuk-tukiem!
Wyobraź sobie, że właśnie lądujesz na lotnisku Jorge Chávez w Limie. Już na wstępie wita Cię prawdziwie wysoki standard i najwyższa troska o bezpieczeństwo pasażerów. Według brytyjskich rankingów to 30. Najlepszy port lotniczy na świecie i absolutny numer 1 wśród lądowisk Ameryki Południowej. Jednak zachowaj ostrożność, za parę metrów wkroczysz w jedną z nieciesząccyh się najlepszą sławą dzielnicę miasta – Callao. I tutaj pierwsza rada: dobrze, jeśli znasz chociaż parę zwrotów po hiszpańsku. Mówiąc dyplomatycznie: Peruwiańczycy, tak jak zresztą i wszyscy mieszkańcy Ameryki Południowej, nie należą do poliglotów światowej klasy. Warto odpuścić sobie elegancję i ostentacyjne demonstrowanie światu nowego smartfona. Nie wszyscy muszą wiedzieć, że jesteś właśnie przybyłym gringo, czyli chodzącym workiem pieniędzy.
Przyzwyczaj się do olbrzymich korków i ciągłej wrzawy – to stały element krajobrazu Limy
Pierwszy krok to dotarcie na miejsce, w którym spędzisz najbliższy czas w stolicy. Jak się okazuje, sprawa transportu nie jest tak oczywista, jakby się mogło wydawać.
A może przejażdżka takim żółtym cudem?
Na początek odradzam przejażdżkę busem. To zabawa dla bardziej zaawansowanych w grze o przetrwanie w miejskiej dżungli. Ceny biletów są zróżnicowane w zależności od firmy i dystansu, jaki chcesz pokonać. Przystanki wprawdzie czasem istnieją, jednak ich miejsce wyznaczane jest głównie przez stojących w określonych miejscach ludzi. Brak oznaczeń i informacji o destynacji pojazdów to standard. Dobrze zatem jeśli wiesz, jaki bus złapać oraz jaka jest orientacyjna trasa jego przejazdu. Jeśli nie, to przepłacenie za bliet, który sprzeda Ci wewnątrz combi pan cobrador , będzie najmniejszym problemem, a zgubienie się w zamieszkiwanym przez 9 mln ludzi mieście, może okazać się nie lada wyzwaniem nawet dla najbardziej wprawionego podróżnika. Zwłaszcza jeśli nie masz pewności, że ktokolwiek z zapytanych o drogę ludzi udzieli rzetelnej i pomocnej informacji. Przygotuj się na to, że możesz usłyszeć jedynie słynne, peruwiańskie powiedzenie: de frente nomás! (dawaj do przodu!). Z mapą przed nosem też nie warto się zbytnio afiszować. To jakby krzyczeć do potencjalnych rabusiów: „hej! Jestem zagubionym turystą w wielkim mieście, już można mnie obrobić!”. Twoja biała skóra i nietutejszy wygląd już dawno zrobiły to za Ciebie.
Znalezione w autobusie: „płać drobnymi i nie podrabiaj pieniędzy! Nie wściekaj się, jeśli przekręt nie wyjdzie!” oraz „to, że wyszedłeś późno, nie jest winą kierowcy”
Metro? Mówią, że istnieje, ale nawet mieszkańcy Limy nie wiedzą gdzie dokładnie. Pozostaje taryfa, z której złapaniem nie będzie żadnego problemu, bo po mieście porusza się ich ponad 200 tys., a kierowcy wychodzą naprzeciw oczekiwaniom swoich przyszłych klientów tak namolnie, że z pewnością nie przejdziesz przez nich niezauważony. Warto jednak wiedzieć, że tylko mniej niż połowa wszystkich poruszających się po mieście taksówek to pojazdy zarejestrowane, a do pozostałych wsiadasz na własną odpowiedzialność. Dobrze, jeśli nie jesteś atrakcyjną samotną kobietą i najlepiej podróżujesz w grupie znajomych. Jeśli jednak nie spełniasz powyższych wymagań, a czeka cię samotna przejażdżka warto zastosować się do pewnych reguł. Przede wszystkim – zawsze negocjuj cenę. Ta proponowana przez taksówkarza jest kilkakrotnie wyższa od rzeczywistej wartości przejazdu. Gdy już dobijesz targu, usiądź z tyłu, za kierowcą, pozamykaj okna i drzwi, a najcenniejsze rzeczy schowaj między nogami, pod siedzeniem. Dobrze, jeśli orientacyjnie znasz trasę, bo niekiedy może się okazać, że nie jesteś jedynym, który nie wie, jak dojechać do wyznaczonego celu. Poza tym szybko zorientujesz się, jeśli będą cię chcieli wywieźć lub okraść. Albo jedno i drugie. Zawsze też możesz zadzwonić po taksówkę z korporacji. Jest droższa i niekiedy trzeba na nią długo poczekać, ale przynajmniej daje pewność, że obejdzie się bez nieprzewidzianych przygód. Są też i wesołe strony peruwiańskich taksówek. Wybierasz się na imprezę? Taryfa to doskonałe do jej rozpoczęcia miejsce. Do dziś z uśmiechem wspominam moje najlepsze before party, które odbyło się podczas podróży średniej wielkości taksówką. Znajdowało się w niej jedenaście osób, a najkorzystniejsze w tym układzie miejsce przypadło podrózującym w bagażniku. Wodzirejem imprezy stał się kierowca, który śpiewając i racząc anegdotkami ze swojego barwnego życia bawił się świetnie razem z nami.
Miejsca wystarczy dla każdego
W ten oto sposób zaczynamy naszą podróż po pełnym kontrastów i barwnym Peru, w którym na pewno nie będziesz się nudził. Przygotuj się, bo to dopiero początek. Ostra jazda bez trzymanki dopiero przed nami.
Szczęśliwej podróży!
Stypendystka uczelni w Hiszpanii i w Peru.
Miłośniczka muzyki, sztuki i świata hispanojęzycznego.
Ma świra na punkcie surfingu i czekolady.